Stories of your gl-in-g* - Ο καυτός δικηγόρος [part 2]

... Ο Στέφανος δεν είχε πάρει χαμπάρι την παρουσία του μικρού στο μαγαζί εκείνο το βράδυ, δεν ήξερε όλα αυτά που έγιναν, όλα όσα ενόχλησαν τον Μίλτο. Την επόμενη μέρα ξύπνησε δίπλα στον 20χρονο, αναζωογονημένος από το καλό σεξ και ξεκίνησε για την δουλεία, σαν μια φυσιολογική ημέρα. Στον δρόμο τηλεφώνησε στον Μίλτο... που δεν το σήκωσε.

Οι μέρες κύλησαν και οι 2 άντρες δεν μίλησαν ο ένας στον άλλον, είχε περάσει ήδη μια εβδομάδα και ο Στέφανος είχε αρχίσει να ανησυχεί για τον Μίλτο, δεν έδινε σημεία ζωής. Γι' αυτόν μπορεί να μην είχαν κάτι, παρόλα αυτά είχε αρχίσει να τον νοιάζεται τον μικρό, και κατά κάποιο τρόπο είχε αρχίσει να του λείπει...

Ο Μίλτος έκανε την εμφάνισή του στο Sodade ένα Σάββατο... ήξερε ότι θα συναντήσει τον Στέφανο, γι' αυτό άλλωστε είχε φροντίσει να έχει μαζί του τον πιο όμορφο φίλο του, που για τα μάτια του Στέφανου ήταν ο νέος του γκόμενος. Και όντως τον συνάντησε. Ήταν τότε, που είδε τον μικρό του να φιλιέται με έναν. Πήγε να τον τραβήξει, μπορεί να μην είχαν σχέση, ήθελε όμως αντρίκια συμπεριφορά, τίποτα δεν τον δικαιολογούσε που εξαφανίστηκε έτσι... "Τι σε νοιάζει εσένα; Πέρασες καλά και το διασκέδασα και εγώ", του είπε, "δεν είχαμε και τίποτα... πλέον σε βαρέθηκα και συνεχίζω, το ίδιο δεν κάνεις και εσύ;"

Στιγμές αργότερα, στο αμάξι, ο Στέφανος σκεφτόταν όλα όσα είχαν πει στο μαγαζί. Δεν ήταν συνηθισμένος στο να τον απορρίπτουν, είχε μάθει να κερδίζει ότι του κέντριζε το ενδιαφέρον. Ζήλεψε που τον είδε να φιλάει κάποιον άλλον με τόσο πάθος μπροστά του, σαν να μην υπάρχει, σαν να μην τον ενδιέφερε τίποτε... Αλλά όχι, δεν γίνεται να ζήλεψε, στο κάτω κάτω δεν είχαν κάτι, γιατί να τον νοιάζει; Αποφάσισε να του στείλει ένα μήνυμα για να μιλήσουν, για ακόμα μια φορά όμως...δεν πήρε όμως ποτέ απάντηση.

Και ξανασυναντήθηκαν, τυχαία αυτή τη φορά, σε ένα μικρό καφέ κάπου στο κέντρο, δίπλα στην δουλειά του Στέφανου. Ο Μίλτος ήταν εκεί με τον "γκόμενο", που δεν του 'λεγε κάτι άλλο από τα νέα του. Ο Στέφανος, αρκετά εκνευρισμένος, έπιασε τον Μίλτο από το χέρι, παραλίγο να τον ρίξει από την καρέκλα! "Θέλω εξηγήσεις" του είπε, χωρίς όμως να βλέπει το παραμικρό ενδιαφέρον στα μάτια του μικρού. Έφυγε χωρίς να πάρει τον καφέ του. Δεν τον ήθελε, δεν τον είχε ανάγκη, είχε ξυπνήσει για τα καλά πλέον. "Δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ" ... αντηχούσε συνεχώς στα αφτιά του.

Δεν γνωρίζω αν το εννοούσε... μάλλον όχι... πάντως 2 εβδομάδες αργότερα έμελλε να ξανασυναντηθούν. Ο Στέφανος πήγε να τον βρει στο πανεπιστήμιο. Ήταν η τρίτη μέρα που έφευγε νωρίτερα από την δουλειά για να βρει τον Μίλτο, αλλά σήμερα ήταν η μέρα να μιλήσουν, επιτέλους βρισκόντουσαν. Ο Μίλτος δεν ένιωθε άνετα εκεί, οι κακές γλώσσες έδιναν και έπαιρναν άλλωστε. 'Ηθελε να συναντηθούν κάπου έξω σε ένα πιο ασφαλές μέρος... είχε αποφασίσει να σταματήσει αυτό το παιχνίδι, να τον συγχωρέσει, να του δώσει μια ευκαιρία, γι' αυτό και του πρότεινε να συναντηθούν το βραδάκι, σε κάποιο απόμερο μπαρ να μιλήσουν με την ησυχία τους...

Η νύχτα έπεσε, όπως κάνει πάντα άλλωστε, ο Στέφανος όμως δεν εμφανίστηκε στο μαγαζί... ούτε την επόμενη μέρα. Ίσως κάποιες φορές πρέπει να προσέχεις τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να βγεί αληθινό... Το βράδυ βρήκε τον Μίλτο στην πόρτα του Στέφανου, να του χτυπάει το κουδούνι, χωρίς όμως να παίρνει την παραμικρή απάντηση. Φώναζε, ξέσπαγε με τόσο μένος, που δεν τον ενδιέφερε να τον ακούσει όλη η γειτονιά... όλοι εκτός από τον Στέφανο. Εδώ και 2 ημέρες ο Στέφανος είχε βρει ένα άλλο σπίτι. Ήθελε να σβήσει ότι τον συνέδεε στην παλιά του ζωή. Ήθελε να είναι μόνος του, όπως ήταν τόσα χρόνια. Στο Sodade δεν ξαναπήγε, ούτε και στο καφέ δίπλα από το γραφείο του... σαν να άνοιξε η γη και να τον κατάπιε...

Το τέλος της ιστορίας στο επόμενο post..