Gay bar ήταν και αυτό, αναθάρρεψα στην αρχή δεν σας κρύβω! Είχα περιέργεια να δω τον δικό τους τρόπο ζωής, την δική τους gay-life.
Η drag queen έκανε την attraction έξω από το μαγαζί και ο κόσμος μπαινόβγαινε χαρούμενος. Καλά μέχρι εδώ.
Οι θαμώνες πίνανε συνεχώς, παραμερίζοντας τις όποιες αναστολές τους χάρη στο αλκοόλ,
η κατάσταση συχνά ξέφευγε αλλά κανείς δεν έδινε σημασία... Συνηθισμένες εικόνες μου είπαν αυτοί που κάθονταν δίπλα μου.
Η ζωηρή μουσική θύμισε λίγο τα γνωστά μας μαγαζιά, οι άνθρωποι όμως όχι...
Και τόση ώρα κάτι να με ξενίζει και να μην μπορώ να καταλάβω...
Θες το ποτό;; Μάλλον όχι, ρώσικη η βότκα σου λέει, και μεις από αυτή έχουμε.
Θες η διακόσμηση; Μπα, λίγο πιο καλόγουστη από την ελληνική μου φάνηκε.
Βρε το τσιγάρο είναι που απαγορεύεται!! Αα.. όχι, ούτε στην Ελλάδα πλέον καπνίζεις παντού..
Ρε λες να ΄ναι το φλερτ; Ξεκίνησα λοιπόν να παρατηρώ τα αγόρια γύρω μου και τα σαλιαρίσματά τους... Ήταν γνωστό κατά βάθος, ξέρετε, αυτό το ψυχρό "Θέλω απλά να σε γαμήσω" ; Ναι μεν δεν διαφέρει πολύ από τις προθέσεις των Ελλήνων, μπορώ όμως να ομολογήσω ότι το ψεύτικο περιτύλιγμα μας είναι πολύ πιο κομψό.
Οι κουβέντες που αντάλλαξαν τα 2 όμορφα αγόρια ήταν ελάχιστες, κόλλησαν στον τοίχο σε χρόνο ρεκόρ, σα να 'ταν μόνο το σεξ που τους έλειπε.
Λίγες ώρες αργότερα μεθυσμένοι Άγγλοι έφευγαν από το μαγαζί, άλλοι μόνοι τους, άλλοι με τη βοήθεια ασθενοφόρου, και έτσι έπρεπε να κλείσει η νύχτα, καθώς την επομένη όλοι είχαν πρωινό ξύπνημα και δουλειές.
Και κάπως έτσι κυλούσε η καθημερινότητα του μέσου gay Άγγλου: δουλειά, ποτό, (συνήθως) σεξ και ύπνος για να επαναληφθεί η ιστορία και την επόμενη μέρα. Και με όλα αυτά με έπιασε ο προβληματισμός μου...
Δεν μπορώ να πω, αρμονική συνύπαρξη gay και str8 ( τουλάχιστον περισσότερο απ'ότι στην Ελλάδα ), αλλά από την άλλη ο τρόπος ζωής... τόσο στεγνός, τόσο καταπιεσμένος...
Οι Άγγλοι σαν λαός ήταν πρότυπο οργάνωσης και κοινωνικής αλληλεγγύης, όλοι είχαν μια θέση σε αυτή την κοινωνία, η διαφορετικότητα είναι γενικά αποδεκτή. Οι άνθρωποι όμως για να υποστηρίξουν όλα αυτά έχουν μετατραπεί σε πιόνια ενός καλοστημένου παιχνιδιού, η τάξη που φαινομενικά επικρατεί μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι απλά ένα καλοστημένο όριο που τους έχουν επιβάλει οι ανώτεροι, και η μόνη διέξοδος είναι το αλκοόλ και η απόκλιση από αυτά τα όρια...
Μήπως τελικά η τόση ελευθερία έχει και το τίμημά της...;
