Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Απωλεσθείσα Ελπίδα

*Προειδοποίηση: Αν είσαι στα χάι σου και έχεις κέφι μην το διαβάσεις, άστο για άλλη στιγμή*

--------------------------------

Πέρασαν αρκετά χρόνια ώστε να έχω μια πιο σαφή εικόνα για το ποιος είμαι, που βαδίζω, που θέλω να φτάσω και πως θα το πετύχω αυτό.

Πριν από μερικά χρόνια, ήμουν ακόμα μαθητής, και ήξερα πως μετά το σχολείο αρχίζει η ζωή για μένα. Ήταν τα πρώτα χρόνια που άρχιζα να θέτω τους δικούς μου προσωπικούς στόχους, που άρχισα να 'χω κρίση, επιλογή και άποψη για κάποια θέματα. Σαν παιδί και εγώ, είχα ζήσει σε ένα παραμύθι, ότι έχω την δύναμη στα χέρια μου, ότι η επίτευξη των στόχων μου ήταν καθαρά θέμα των δικών μου προσπαθειών και κόπων. Πίστευα στην αλήθεια, στην αμεροληψία των δημοσιογράφων, στην δύναμη του λαού που εκλέγει τις κυβερνήσεις, στον όρκο των πολιτικών. Όντας ονειροπόλος, πίστευα ότι μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο, ότι μπορώ να τον διαμορφώσω όπως επιθυμώ: να αλλάξω αυτά που δεν μου αρέσουν, και να αγγίξω τα ουράνια.

Τώρα είμαι 21, τα πράγματα δείχνουν να είναι πολύ πιο διαφορετικά από τότε. Δεν μπορώ να πείσω κανέναν ότι έκανα λάθος σε αυτά που ήξερα, ο καθένας έχει την δική του κρίση και είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του. Τα δικά μου βιώματα μάλλον με απογοήτευσαν πάντως σε σχέση με το τότε.

Η χώρα στην οποία πίστευα, την οποία επενούσα σαν σωστός πατριώτης, βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Ο ελληνικός λαός μάλλον σπατάλησε μια Κυριακή για να πάει να ψηφίσει, καθώς οι βουλευτές μας δεν διοικούν την χώρα. Η επιτήρηση και ο έλεγχος της Ε.Ε. είναι η νέα πραγματικότητα. Μείωση του ελλείμματος είναι ο στόχος μου είπαν, και αυτό πρέπει να το κάνει σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Οι χρονιές που πέρασαν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν σαν μια σκάλα που κατεβαίναμε καθημερινά. Ο πολιτισμός που επιδείξαμε στους ξένους μπήκε στο μπαούλο, οι κοινωνικές ανισότητες που λύθηκαν ως δια μαγείας, ξαναήρθαν στο προσκήνιο και όχι μόνο... Τα οικονομικά του κάθε πολίτη μένανε στάσιμα στην καλύτερη. Δεν είδα κανέναν να πλουτίζει, δεν είδα κανένα τολμηρό επιχειρηματικό άνοιγμα... μια αδράνεια και μόνο. Και φτάνουμε στο 2010 να ακούμε - εμμέσως - ότι καλά περάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, τώρα επιβάλλεται να κόψουμε τις πολυτέλειες; Άκουσα καλά; Για ποιες πολυτέλειες μιλάμε; Υπήρχαν περιπτώσεις που συνάνθρωποί μας στερούνταν τα αυτονόητα...

Εκεί που τα χρήματα δεν επαρκούσαν για τα βασικά, ξαφνικά πρέπει να εξοικονομήσουμε σαν κράτος, για μια πολυτέλεια την οποία δεν ζήσαμε ποτέ. Την ζήσανε κάποιοι άλλοι προφανώς, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενό μου.

Έχω φτάσει να ντρέπομαι για την χώρα την οποία θαύμαζα. Την χώρα που ήταν ελεύθερη λιγότερο από 200 χρόνια, αλλά είχε καταφέρει να κάνει τόσα και να φτάσει σε ένα αξιοπρεπέστατο επίπεδο, να μπορεί να συναγωνιστεί τις σύγχρονες ευρωπαϊκές πολιτείες. Και λέω ντρέπομαι γιατί αυτή η χώρα μου στέρησε τα όνειρα που είχα άλλοτε. Είναι κρίμα να βλέπεις έναν νέο άνθρωπο να μην έχει φιλοδοξίες, αλλά μόνο απαισιοδοξία για το αύριο. Πόσο μάλλον αυτός ο άνθρωπος να είναι το είδωλό του καθρέφτη σου...

Τα όνειρά και οι εφιάλτες μου έχουν αναμειχθεί πλέον. Έχουν όλα αντικατασταθεί από αμφιβολίες και αβεβαιότητα. Δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει αύριο... δεν ξέρω για ποιο μερίδιο που δεν χάρηκα θα πρέπει να πληρώσω... Σύντομα θα τελειώσω από την σχολή που φοιτώ και δεν με φοβίζει το αν θα βρω δουλειά... Το πιθανότερο είναι να βρω και μάλιστα σύντομα. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι δεν θα σεβαστεί κανείς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά μου, γιατί αγαπητοί αναγνώστες, όταν αμείβεσαι για 450 - 500 ευρώ, τότε μάλλον η καλύτερη λέξη να υποκαταστήσεις την αμοιβή είναι κοροϊδία. Τα standards που είχα άλλοτε για ένα σπίτι και μια οικονομική άνεση, έχουν αντικατασταθεί απλά από το να είμαι σε κατάσταση να πληρώνω τα δάνεια και τις τράπεζες για να μην καταλήξω στην φυλακή.

Αυτό που με σκοτώνει και με ωθεί στο να γράψω αυτό το άρθρο, είναι ότι δεν έχω την παραμικρή ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει άμεσα. Δεν μου αφήνουν περιθώριο να ελπίζω ότι υπάρχει διέξοδος. Δεν μπορώ να διακρίνω το όραμά τους. Και να μειωθεί δηλαδή το έλλειμμα της Ελλάδας μετά τι; Θα αυξηθούν πάλι οι μισθοί; Θα μειωθούν τα κόστη; Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Τι... ;

Κάτι μέσα μου δεν με αφήνει να πιστέψω ότι ο δρόμος που έχουμε πάρει είναι μονόδρομος, από την άλλη βλέπω ότι ο εφιάλτης μου σιγά σιγά παίρνει σάρκα και οστά. Η προσευχή μπορεί να μην είναι αρκετή, δεν μου 'χει μείνει όμως τίποτε άλλο.

Το τραγούδι γράφτηκε πολύ πιο παλιά, για τώρα όμως μου ταιριάζει γάντι.
Farewell


8 σχόλια:

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Μην απογοητεύεσαι κι εσύ.
Οχι πως δεν έχεις δίκιο μέσα στη φρίκη του τίποτα που ζούμε, αλλά προσπάθησε να χλευάσεις όλο αυτό και χωρίς ακραίες συμπεριφορές πολέμησέ το.
Δεν γίνεται αλλιώς, μόνο η σκέψη και η δράση σώζουν.
Την καλημέρα μας.

the boy with the arab strap είπε...

τι να πω , ολα που περιγραφεις ειναι αληθινα και εισαι μονο 21 , καλα κουραγια και δυναμη παρε απο σενα μονο

DiViNe__ είπε...

Σας ευχαριστώ και τους 2 :))

@Αστρο-Συμμορίτες
Δεν ξέρω, προς το παρόν προσπαθώ να μη σκέφτομαι μακροπρόθεσμα, γιατί - ευτυχώς - όλα τα προβλήματα που περιγράφω δεν με πιάνουν άμεσα, αλλά είναι άγχη που θα γίνουν πραγματικότητα. Ελπίζω μέχρι τότε να έχουν φτιάξει τα πράγματα!

@ΟFF
Είναι αληθινά για όλους μας, όχι μόνο για μένα δυστυχώς... Ευχαριστώ για τις ευχές θα προσπαθήσω για το καλύτερο :)

sCaTterBraiN είπε...

κλείσε καλέ μου λίγο την τηλεόραση - δεν είναι πια και τόσο άσχημα τα πράγματα...
και σκέψου εσύ πώς θα μπορούσες να βελτιώσεις αυτήν την κατάσταση.
:-)

DiViNe__ είπε...

@sCaTterBraiN
Το κακό φίλεμ είναι ότι δεν επηρεάζομαι από την TV, δεν βλέπω και πολύ αρκετά καιρό τώρα, απλά αρκετά παιδιά - άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφομαι επηρεάζονται και το μεταλαμπαδεύουν σε μένα!

Σε ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή, πιστεύω ότι μετά το "ξέσπασμα" είναι το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω!

karkinos7 είπε...

Στα 21 δε θα έπρεπε να σου κυριαρχεί τέτοια απογοήτευση.
Έχοντας κάποια χρόνια έργασιας,θα σου πω μόνο πως η αξιοπρέπεια του ευατού μας δεν ορίζεται και πόσο μάλλον δε καθορίζεται απο τις οικονομικές μας απολαβές!
Την Καλημέρα μου!
Καλώς σε Βρήκα!

^elfakos^ είπε...

Συμφωνώ με sCaTterBraiN. Κλείσε την τηλεόραση (ή βάλε star)!! Ζήσε λίγο στον κόσμο σου... κάνει καλό!

DiViNe__ είπε...

@gaykarkinos7
Έχεις δίκιο, είμαι μικρός ακόμα, το καταλαβαίνω αυτό, απλά κοιτόντας μακροπρόθεσμα με πιάνει ένα άγχος που και που. Αλλά έτσι είναι η ζωή, άλλοτε στα πάνω και άλλοτε στα κάτω σου!
Καλώς σε βρήκα και εγώ, πολλά φιλιά!

@^elfakos^
Καλόμ ξωτικό φταίει που τελείωσε το Next Top Model και δεν έχω με τι να ασχοληθώ! Τώρα που θα αρχίσει όμως το Greek Idol ποιος με πιάνει πάλι!!
Τα φιλιά μ :*