Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Μεταμεσονύχτιες Αναζητήσεις

Συνεχίζουμε να είμαστε εδώ, να υπάρχουμε, να ανασαίνουμε, να δουλεύουμε, να ερωτευόμαστε, να απογοητευόμαστε. Ξανά από την αρχή, και μετά να κοιμόμαστε, να πίνουμε καφέ, να διασκεδάζουμε, να γελάμε και να κλαίμε.

Κάπως έτσι έχω στο μυαλό μου το timeline. Σαν κύκλους που διαγράφονται χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Στροβιλίζεσαι. Ίσως είναι το καλό και το κακό, το ying yang, όπου συνέχεια κερδίζεις και χάνεις, για να καταλήξεις -στιγμιαία- σε μια ισορροπία που θα ανατραπεί από το κακό. Και μετά πάλι από το καλό. Όλα αυτά, πάνω σε μία γραμμή, έναν άξονα, αυτόν του χρόνου, που προχωρά διαρκώς, και πάνω σε αυτόν διαγράφονται οι κύκλοι.

Κάπως έτσι κυλάει και η δική μου καθημερινότητα: με τις καλές στιγμές, τις καλύτερες, αλλά και τις κακές. Τελικά που καταλήγει όμως όλο αυτό; Σε βάθος χρόνου υπάρχει κατάληξη; ή είμαστε καταδικασμένοι να ακολουθούμε μια κοινή πορεία μέχρι το τέλος;

Ξέρω, πολύ το φιλοσοφώ, και δεν σας έχω συνηθίσει. Απλά έτσι με έπιασε τώρα! Ακούω σχόλια, και απόψεις :)

8 σχόλια:

mahler76 είπε...

και βέβαια υπάρχει κατάληξη, ο ΤΑΦΟΣ!!! μουχαχαχα

DiViNe__ είπε...

μωρέ ναι... Έλεγα μήπως είχαμε τίποτα που να μας διαχωρίζει, που να ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλον, αλλά δε βαριέσαι; και ο τάφος σιγουράκι είναι!

mahler76 είπε...

κοίτα, η πορεία καθενός προς τον τάφο είναι εντελώς διαφορετική. Απλά η κατάληξη είναι ίδια :)

ιμερος είπε...

einai san to oloi oi dromoi kataligoun sti rwmi ......simasia exei to pws tha peraseis mexri na katalixeis kapou oxi to pou tha katalixeis

the elf at bay είπε...

Πώς την εννοείς την κατάληξη; Πάντως όλοι μας θα τα πούμε (και θα τα βρούμε) στο όμορφο και καφετί χώμα. Απλά αργεί ακόμα.

Καλημέρα.

DiViNe__ είπε...

Μου αρέσει πολύ που όλοι δίνεται έτσι μια θετική χροιά στον προβληματισμό μου :P

Hehehe

joysteeq είπε...

Δεν καταλαβαίνω γιατί βλέπεις "κοινή" πορεία τη στιγμή που ο καθένας έχει μια μοναδική συνειδητότητα της ύπαρξης του. Εκτός κι αν κάποιος μπορεί να αντιληφθεί 2 ζωές μαζί σαν μια ψυχή που έχει αντίγραφο σε παραπάνω από ένα σώματα.
Απο εκεί και πέρα σαφώς το "τέρμα" δεν υπάρχει γιατί αυτό επιβάλλεται μόνο από το γραμμικό τρόπο σκέψης που ζητάει στα πάντα να βάζουμε αρχή, μέση και τέλος. Ο γραμμικός τρόπος σκέψης είναι ανθρώπινη πατέντα και έχει το ελάττωμα να μας οδηγεί μόνο εκεί που υπάρχει ήδη δρόμος (ο δρόμος που το τέρμα του έχει το... χώμα). Αντίθετα ο μη γραμμικός τρόπος σκέψης μπορεί να παράγει το δρόμο. Κάτω από αυτο το πρίσμα είναι περίεργο να ταυτίζουμε το "τέλος" του φυσικού σώματος με το τέλος της ύπαρξης αφού δεν έχει αποδειχθεί ότι η ψυχή παράγεται από το σώμα ώστε να πεθάνει μαζί του.

Ιθάκη-man είπε...

"μοναδική συνειδητότητα της ύπαρξης του" μ' άρεσε αυτό και θα συμφωνήσω.
Νομίζω ότι ο χρόνος δεν πρέπει να σε "ταλαιπωρεί" έτσι, φιτάχτηκε για "ευκολία" και δες που κατάντησε! Εμπρός, επιστροφή στα ηλιακά ρολόγια! :p
Δεν θα ήθελα να μπω τώρα σε φιλοσοφικά θέματα ψυχής και σώματος γιατί δεν κατέχω και το θέμα (και οι απόψεις αλλάζουν, αλλιώς την έβλεπε ο Μίμνερμος, αλλιώς την έβλεπε ο Σωκράτης και αλλιώς ο Καβάφης, και που να δεις οι φιλόσοφοι) απλά να σου πω ότι όλα είναι στη ζωή μας, και τα καλά και τα κακά, και να ερωτεύεσαι και να μένεις μόνος, και να έχεις φίλους στις δύσκολες στιγμές και να μην εμφανίζεται κανένας την ώρα που τον θες.
Δεν είναι θέμα πιθανοτήτων. Εμένα δεν μ' αρέσουν αυτά τα παραστατικά με γραμμες και κύκλους. Η ζωή είναι ζωή, οφείλουμε για το καλό μας και για την "ευκολία" μας αν θες να ζούμε την κάθε στιγμή, καλή ή κακή και να προχωράμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε γιατί από θέμα χρόνου (που τον θίγεις) δεν φαίνεται να έχουμε τόσο πολύ (χωρίς να θέλω να σε αγχώσω). Η ζωή δεν είναι απλή γραμμή ούτε η γραμμή στο καρδιογράφημα με διακυμάνσεις, ούτε παιχνίδι είναι. Δεν υπάρχουν νικητές και κερδισμένοι, ούτε μυστικό υπάρχει. Άσε τον άξονα του χρόνου για τα παιδιά που διαβάζουν Ιστορία! :p