At last... μια βροχερή μέρα σε αυτόν τον βουβό χειμώνα...
Και όσο ήμουν στο trolley για την καθιερωμένη διαδρομή για το σπίτι μου παρατηρούσα τον κόσμο έξω:
Άνθρωποι βιαστικοί, οι περισσότεροι με ομπρέλες, και σκυμμένα τα κεφάλια να τρέχουν από δω και από κει να πάνε στις δουλειές τους...
Άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους, τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι...
Ηλικιωμένοι, νέοι, παιδιά
Ομοφυλόφιλοι, ετεροφυλόφιλοι...
Όλοι εναρμονισμένοι σε ένα μουντό τοπίο...
Όπως και πριν, τόσοι διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου