Random αρλούμπες

Φιλοσοφία

Η ιερή στιγμή που το εσώρουχο ίπταται μετά από επιδέξια πιρουέτα του ποδιού ποτέ δεν προδικάζει ούτε και τροφοδοτεί την έμπνευση δημιουργίας ή τη διάθεση για βαθύ στοχασμό.
Είναι όμως μια αυθόρμητη έκρηξη χαράς γιατί κάτω από το καυτό νερό και την προσομοίωση σάουνας υπάρχει πάντα χρόνος για φιλοσοφία.

Αναμεσα στην λυσσασμένη αναζήτηση της σωστής version για σαμπουάν και της σωστής θερμοκρασίας του νερού, μπλέκονται σκέψεις απλοϊκές για το τι ξημερώνει άυριο, για το αν ο καυγάς του απογεύματος είναι τόσο σημαντικός όσο ένα αυγό που δε βγήκε όσο σφιχτό έπρεπε ή αν είναι οιωνός κακός που σαν σε αρχαία τραγωδία πρέπει να σημάνει ενεργοποίηση για εξευμενισμό της θεότητας.

Είναι τέτοια η κατάπτωση που ανάμεσα σε αυτά υπάρχει παντα χρόνος για να αποφασιστεί αν πρέπει να γίνει ποστ στο blog ή απλώς να καταγραφούν οι σκέψεις στο μπακαλοτέφτερο (πίσω από τι λίστα αποδείξεων!) ώστε να διυληστούν αρμοδίως.

Καθρέφτη (καθρεφτάκι μου)

Όταν το μπανιο λάβει τέλος κι αρχισει η επόμενη σεκάνς με αφροξύρισμα/λύπανση/ζυγοστάθμιση και όλα τα σχετικά, αναγκαζεσαι να κοιτάξεις τη φάτσα σου και όπως τη κοιτάς η καλύτερη εκδοχή είναι να βρείς κάποια ρυτίδα που υπενθυμίζει ότι ο καριόλης ο χρόνος δε σε ξεχνάει ποτέ (το πολύ πολύ να καθυστερήσει ένεκα κάποιου επιδέξιου blowjob ίσως).
Η χειρότερη εκδοχή είναι να βυθιστείς στο βαθυ σκατόχρωμα των ματιών και να επιχειρηματολογήσεις μονολογώντας για το πως και το γιατί μιας κατάστασης, για το αν πρέπει ή δεν πρέπει, για το ποιός έχει δίκιο ή άδικο.

Avatar

Η ανιδιοτελής προσφορά στο σύνολο - σήμα κατατεθεν των navi (αυτόχθονων του πλανήτη Πανδώρα) τι σχέσει μπορεί να έχει με πράγματα επιδερμικά (όπως το ξύρισμα)?

Εχει.

Πολλοί θα επιχειρησουν να δώσουν εξηγήσεις για τις αλληγορικές αλήθειες της ταινίας. Όλοι θα χουν δίκιο γιατί ο καθένας μεταφράζει κατά το δοκούν. Η Πανδώρα εκτός από πλανήτης (στη ταινία) δεν ήταν απλά ενα χαζογκομενάκι που το πάσαρε ο Δίας στον Προμηθέα για να τον "ξεβρακώσει". Ήταν ταύτοχρονα το κλειδί για την απόλυτη ύπαρξη αλλά και το κλειδί για το απόλυτο μπάχαλο. Αυτό σημαίνει ότι πηγαίνοντας για τη Πανδώρα (προσδοκώντας το "κουτί") θα βρείς εκεί εναν κόσμο φανταστικό (όπως αυτόν που είδαν τα γήινα αποβράσματα στη ταινία) που με αδέξιους χειρισμούς γεννάει φωτιά και αίμα.

Οι navi λοιπόν έχοντας συναίσθηση της σοβαρότητας του δώρου που έχουν (Πανδώρα) αντιλαμβάνονται τις υπάρξεις τους αναλόγως. Αυτοθυσία και προσφορά στο σύνολο (όπως κάθε tribe που σέβεται τον εαυτό του) δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από τον μέσο gay.

Οι παραπομπές σε ανατολικού τύπου κατήχηση με ροές ενέργειας, κουνταλίνι και τα σχετικά είναι απαραίτητο συστατικό για να ντυθεί με μανδύα παγκοσμοιοποίησης το έργο.

Ενω το ξύρισμα συνεχίζεται αναρωτιέσαι αν πρέπει να βλέπεις τα πράγματα με το δικό σου μάτι ή βάζοντας τον εαυτό σου στην αντίθετη μεριά. Συνήθως οι απόψεις δεν ταιριάζουν. Ποιά είναι η λογική εκδοχή? Η δική σου? ή του άλλου? Κι αν είναι του άλλου? Ελα όμως που κι έτσι αν είναι δεν ικανοποιεί το "εγώ" σου! Και τι γίνεται αν συναισθανθείς ότι όντως δεν έχεις δίκιο αλλά αδυνατείς να συμβιβαστείς με την αλήθεια της άλλης πλευράς (βλεπε ποστ gay laws handbook)?

Οι navi δεν έχουν τετοιους προβληματισμούς εφόσον a priori η αλήθεια της θεότητας είναι υπεράνω όλων. Να σημειωθεί δε πως ανέκαθεν η πίστη σε μια θεότητα ήταν πιο δυνατή από τη θεότητα καθεαυτή.

Τι γίνεται αν πιστέψεις λοιπόν ότι σε ένα δίλημμα μιας κατάστασης έχεις πάρει την μεριά που βρωμάει αδικία αλλά η φτωχή ύπαρξή σου αφενός αδυνατεί να επιμεληθεί ένα επιδέξιο ξύρισμα αφετέρου δεν δεχεται συμβιβαστικές λύσεις γιατί αυτές μικραίνουν το "εγώ"? (ο ήρωας της ταινίας έχει ενα τέτοιο δίλημμα σε όλη τη ταινία).

Νέμεσις

Η επαιτεία κάνει καλό στη ψυχη...
Ο ήρωας κατανοεί την τιποτένια γήινη προέλευσή του και παρασύρεται στη μύηση των navi.
Ζητά βοήθεια και του προσφέρεται απλόχερα. Είναι η Πανδώρα εκεί (μη ξεχνιόμαστε!). Δεν είναι γη. Αυτός δεν είναι gayδαρος και δεν απευθύνεται σε γκέτο με ταλιμπάν εγωκεντρισμού.

Τα κατακάθια των συμπαντικών αντιδράσεων (οι άνθρωποι ντε!) φλέρταραν με την ασέβεια. Είχαν τον έλεγχο (νόμιζαν). Έκαναν επίδειξη ισχύος (του κώλου).

Τι γίνεται όταν επιμένεις πως είναι reasonable να παραμείνεις σταθερός στη θέση σου επειδή δικαιολογείται από την τρέχουσα πραγματικότητα αλλά η συμπαντική πρόνεια (που ορισμένοι αφελείς λένε Θεο) θεωρεί ότι είσαι άγαλμα αλαζονείας?

Η επιστήμη λέει ότι η βασική διαφορά του ανθρώπου με τα ζώα είναι η συνείδηση της ύπαρξης κατα το "τα ζώα ζούν, οι άνθρωποι υπάρχουν" του Ουγκώ.

Μπούρδες.

Όλο και περισσότερο φαίνεται πως ο άνθρωπος είναι "ανθρωπότερος" όταν συμπεριφέρεται με ένα χαρακτηριστικό καθαρά ζωικό, το ένστικτο.

Αυτό οδηγεί τον ήρωα στην απόφαση να παει κόντρα στη μιαρή (ανθρώπινη) φύση του.

Είναι αυτό που εν τέλει είναι ο καταλύτης για να έρθει η νέμεσις και επιτέλους να βγάλει το ταλαίπωρο κοινό τα 3D γυαλιά που ταλαιπώρησαν τα μάτια του για 3 ώρες και να τινάξει τα ποπ-κορν από τα ρούχα.

Σκουπίστε - ψεκάστε - τελειώσατε!

Μετά από το πολυτάραχο ταξιδι στα βάθη των σκατόχρωμων ματιών έρχεται η ώρα να επανέλθει το παλτό της τιποτένιας ύπαρξης στα ίσια του με σκούπισμα και αρωματικό ψέκασμα.

Διάολε! Τι γίνεται αν δεν ξέρεις αν έχεις δίκιο ή άδικο και δεν ξέρεις αν είναι καλύτερο να ξέρεις αν έχεις δίκιο ή άδικο? Μήπως είναι συμπαντική πρόνεια η άγνοια (και ευτυχία) γιατί η επίγνωση οδηγεί στο "εγω" και το "εγω" οδηγεί στο "μόνος μου"?

Έχει μια ματαιότητα το πράγμα... κάτι σαν αυτό:



Δείτε την ταινία. Μπορεί να "βρείτε" από Μαρξ και Τσομσκι μέχρι ατυχείς προσπαθειες ηθοποιίας ανάλογες του Johan Paulik σε τσοντες belami :)

Είχα άδικο που καταλόγησα στη ταινια την ανυπαρξία σεναρίου. Είναι μια ταινια απίστευτα "ριχή" αλλά για τον άνθρωπο πραγματικό πηγάδι χωρίς πάτο!